12 Kasım 2014 Çarşamba

uzun bir aradan sonra merhaba sevgili blogum

Biliyorum Çok Uzun Zaman Oldu, Çok İhmal Ettim Buraları…
Kızımla Geçirdiğimiz Her Günü Yazma Niyetiyle Girmiştim Bu Yola Ama Bu Pek Mümkün Olmadı…
Zeynebimle Geçirdiğimiz Her Anı Önce Kalbime Daha Sonrada Bir Kaç Fotoğraf Karesine İşledim Ama Buraya Aktaracak Zamanı Bulamadım
Yaşanan Anlar, Atılan Kahkahalar Şahidimiz Olsun :)

Anlatmaya Nerden Başlasam Bilemedim O Kadar Ara Verince...

Ama Son Zamanlarda Hayatımızın Bambaşka Bir Boyuta Geçmesini Sağlayan Olay Yani Benim İşe Dönme Maceramdan Başlasam Çok Da Yanlış Olmaz Sanırım...

Buraya Yazdığım Son Yazılar Canım Arkadaşlarımla Yaptığımız Oyun Günlerinden Kalma...

İşte O Günlerden Sonra Beni Aldı Bir İşe Dönme, Ücretsiz İzni Bitirme Derdi...Aslında 2015 Ocak Ayına Kadar Uzatabileceğim İznim Vardı Ama Kış Gelmeden İşe Dönmek, Zeynebin Alışma Evresinin Havaların Halen Sıcak Gittiği Günlere Denk Gelmesini İstedim (Ki Böylece Anneanne Ve Babaanneye Zeynep Ağladığında Veya Sıkıldığında Onu Parka Götürme, Dışarı Çıkartabilme Olanağı Sunmuş Olacaktım)

Öylede Oldu...Aklımdaki Tarih 15 Eylüldü...Hem Biz Memurlar İçin Ay Başı...Hemde Pazartesiye Denk Geliyordu…Ohhh  Olurmuydu Bundan Daha Güzel Bir Dönüş Tarihi...Ama Kafamdaki Hesap Müdürüme Uymadı...Bir Gün Çalan Telefonla Planlar Bir Anda Değişiverdi..Eylülün 13ünde Sigorta Uzmanlığı Sınavına Girmem Gerekiyordu Ve Bunun İçinde Sınav Tarihinden En Az 2 Gün Önce İşe Dönmüş Olmam....Haydaaaaaaaaaaaaaaaaaa :)
El Mahkum Kabul Ettim Ve 11 Eylül 2014 Tarihinde Kurumuma Yani İller Bankası Kayseri Bölge Müdürlüğüne Tekrar Döndüm..İlk Gün Sudan Çıkmış Balık Gibiydim...İş Hayatını Unutmuşum Gibi Geldi...Ama Özlemiştimde...Garip Bir Çelişki Yaşadım...Kalbim Sıkıştı Günün Ortasına Geldiğimizde...Zeynebimi Çok Ama Çok Özlemiştim...Onsuz Geçen Bu Kadar Ayrı Kaldığımız İlk Gündü...Zeynebim Anneanede Bağda Kaldı İlk Gün. Arıyorum Herşey Yolunda, Gülüyor, Oynuyor, Uyudu, Uyandı, Yemeğini Yedi Diye Haberini Alıyorum...Ohhh Diyorum İçim Rahatlıyor...Öyle Böyle İlk Gün Geçti..İşten Çıktım Arabayla Bağa Gidecektim. Hacılar O Gün O Kadar Uzak Geldi Ki Anlatamam...Kalbimde Büyük Bir Sızı, Burnumda Kuzumun Kokusu Vardım Bağa. Bahçede Anneannesiyle Oyun Oynuyormuş...Benim Geldiğimi Görünce Annem Hemen Kucağına Aldı Ve Bahçe Kapısından Arabanın Geldiği Yönü Görmesini Sağladı...Zeynep Sevinç Çığlıkları Atıp,
Alkış Kıyamet Bağırmaya Başladı....'Annemmmmmmmmmmmmmm' 'Annemmmmmmmmmm' 

O Anda Bir Baktımki Benim Canım Annemin Gözlerinden Yaşlar Sicim Gibi İniyor...Bende Kendimi Zor Tuttum..Çünkü O Anki Tavrım Belkide Zeynebimin Bundan Sonraki Günlerde Mutluluğunu Veya Üzüntüsünü Etkileyecekti...Hep Şöyle Düşündüm  ‘Annem Beni Bırakırken Üzgünse Demekki Bir Sorun Var’ Diye Hissedecek Zeynepcik Ve Kendini Güvende Hissedemeyecek!!

Bununda Doğru Bir His Olduguna Şimdilerde Dahada İnanıyorum. Çünkü Kızım Anneannesinde Ve Babaannesinde Çok Mutlu, Kendini Güvende Hissediyor...

Velhasıl Kelam, 2.Gün Yani Cuma Günü, Ertesi Gün Sınav İçin Ankaraya Gideceğim İçin İzinli Sayılıyordum Ve Evdeydim. Bende Annemlerde Bağda Kaldım. Ohhh Sefam Olsun...1 Gün Çalış Ertesi Gün Tatil Pek İyi Geldi:)
O Gün Başka Hiç Birşeyle İlgilenmedim, Telefonu Çok Fazla Elime Almadım. Ertesi Gün Gireceğim Sınavın Notlarına Göz Ucuyla Bile Bakmadım (Nasılsa Arabada Giderken Tekrar Edecektim) O Gün Varsa Yoksa Zeynebim:)
Oynadık, Hopladık, Zıpladık, Beraber Uyuduk, Yemeğimizi Yedik.Dolu Dolu Bir Gün Geçirdik...Ertesi Sabah Yani Cumartesi Günü Öğleden Sonraki Sınava Yetişmek İçin Erkenden Yollara Düştük Eşimle...Zeynep Yine Anneannede Kaldı. Bu Sefer Aklım Daha Rahat Çünkü Ne De Olsa İlk Günü Başarıyla Atlatmıştık. Gerçekten Kuzumda Çok Keyifli Vakitler Geçirmiş..'Annem Nerde?' Diye Sorduğunda Hiç Başka Geçiştirme Cümlesi Kurmadık Zeynebe. 'Anne İşe Gitti Gelecek' Oldu Herkesin Cevabı.
Sınava Gittik Geldik O Haftasonunu Epey Yoğun Geçirmiş Olduk.

Pazartesi Asıl İş Başı Gibi Oldu Benim İçin. Çünkü Hafta Başlayacak Ve 5 Gün Boyunca Zeynebimden Her Sabah Ayrılcam...Aman Yarabbim :( Bu Yeni Haftamızda Babaannemiz Bizim Eve Geldi Zeynebe Bakmak İçin.Bir Anda Hem Anneden Hemde Evinden Ayrılmış Olmasın, Yavaş Bir Geçiş Olsun İstemiştim. Sağolsun Kayınvalidemde Kabul Etti Ve Her Sabah Bize Geldi.

O Gün Yani 15 Eylül 2014 Pazartesi Günü Bizim İçin Bambaşka Bir Kapı Daha Açıldı. 4 Yıldır Oturdugumuz Evimiz Çok Ama Soğuk Oldugu İçin Bu Kışı Artık Orda Geçirmeyelim Kararı Almış Ve Vakıflar Genel Mudurlugunun İhale Yöntemiyle Kiraya Verdiği Evlerden Birinin İhalesine Bizde Katılmıştık. Epeyce Çekişmeli İhale Süreci Bizim Lehimize Sonuçlandı Ve Tamda İstediğimiz Gibi Üst Katlarda, Güney Cephe, Sıcacık, Aydınlık Ve Sıfır Bir Evimiz Oldu...Evimiz Oldu Derken Kiracıyız Ama Kendi Evimizmiş Gibi Mutlu Etti Bizi...
Aynı Hafta Birde Ev Toplama, Eşya Paketleme Telaşı Aldı Bizi...Yorucu, Koşturmacalı Bir Dönem Oldu. 2 Hafta İçinde Toparlanıp, Yeni Evimize Yerleştik...Şimdi Sanki Hiç Eski Evimizde Oturmamışız Gibi Hissediyorum...Rabbim Herkese Gönlündekini Nasip Etsin...

İlk Günlerde Zeynebin Her Sabah Evden Çıkması Fikri Bizi Çok Düşündürüyordu O Yüzden Zeynepcik O Hafta Kimde Kalacaksa Bizde Orda Yatılı Kalıp, Ordan İşe Gittik Geldik. Böylece Biz Evimizde Ki Eksiklerimizi Tamamladık, Zeynepde Annenin İşe Gideceği Ama Akşam Olunca Geleceğini Gerçeğini Kabullenmiş Oldu.

Araya Giren Bayram Falan Derken Göçebe Hayat Bir Süre Daha Devam Etti Ancak Yaklaşık Bir Aydır Ben Sabahları Servisle İşe Geliyorum, Akşam Servisle Dönüyorum..Zeynebimi Babası Bırakıyor O Hafta Kimdeyse Kuzucum. En Sancısız Yöntem Olarak Bunu Benimsedik. Böylece Zeynep Çok Erken Evden Çıkmış Olmuyor, Eşimin Mesai Durumu Olmadığı İçin Sabah Geç Kaldım Derdi Yaşamadan Rahat Rahat Zeynebi Uyandırıp, Çişe Tutup, Üstünü Giydirip Götürüyor. Zeynep Zaten Babanın İşe Gitme Fikrine Alışkın Olduğu İçin Babasının Arkasından Ağlamıyor (Belki Ben Bıraksam Her Sabah Bir Ağlama Senfonisi Olurdu )
Bende Mesaime Rahatça Yetişip, Geç Kalma Sıkıntısı Yaşamıyorum.
Genel Hatlarıyla Bizde Durum Böyle...Çalışan Anne Olmak Hem Güzel Hemde Çok Zor...Kuzumun En Güzel Anları, En Verimli Saatleri Bensiz, Gözüm Görmeden, Kulağım Duymadan Geçiyor..Ama Herşey Yine Onun Bugunu Ve Yarını İçin Oldugundan Daha Rahat Hareket Ediyorum. Zeynebimde Maşallah O Kadar Güzel Uyum Sağladıki; Anneannesini Ve Babaannesini Çok Seviyor, Kendini Güvende Hissediyor, Güzelce Yemeğini Yiyip, Uykusunu Uyuyor. Rabbim Bir Kolaylık Veriyor Çok Şükür...Bende Kızımla Gün İçinde Yapamadıklarımı Akşamları Veya Haftasonu Telafi Etmeye Çalışıyorum. Oyunları Oynuyoruz, Etkinlik Yapıyoruz Ayımıza Uygun Olarak, Parka Gidiyoruz, Kitap Okuyoruz, Konusuyoruz, Evcilik Oynayıp Hayaller Kuruyoruz...Zaman Evet Zaman Göz Açıp Kapayıncaya Geçiyor Ama Adımıza Yazılan Hayat Oyununda Bize Ayrılan Süreyi En Verimli Haliyle Geçirmeye Çalışıyoruz.

Zeynebim Şimdi 2 Yaş 1 Aylık. Yani 3 Yaşından Günler Alıyor. O Artık Bir Birey Ve Bunu Konuşmasıyla, Talepleriyle, İtirazlarıyla,  Merhametli Tavırlarıyla, Komiklikleriyle Belli Ediyor. 18 Ekim De Kuzumun 2 Yaş Doğum Gününü Kutladık Ve Zalim Zaman Ne Geçti Gittiyse Kızımın Büyüdüğünü Görebiliyorum. Doğum Günü Yazısını Bol Fotoğraflı Olması Sözünü Vererek Yarına Bırakıyorum....
Bizde Son Durum Budur...
Kuzusunu Çok Seven Ve Çok Özleyen Çalışan Anne Hilal :)

2 yorum:

  1. Hilalcim nasıl ince düşünmüşsün , işe geçiş yaparken her detayı ayarlamak için çabalamışsın. Valla seni çok tebrik ediyorum. Allah sağlık sıhhat versin. Kızın, eşin , ailen ve sevdiklerin ile güzel günler geçirmeyip nasip etsin. Okurken seninle gurur duydum. Herşey gönlünce olsun . :) Maşallah !

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. canım arkadaşım çok teşekkür ederim bu güzel, motive edici sözlerin için:) gönlümün beni yönlendirdiği şekilde, annelik hislerimle elimden gelenin en iyisini yapmaya çalıştım zeynebim için. çok öpüyorum seni..ceyda'mı öp benim için. en kısa zamanda görüşüp hasret gidermek dileğiyle:)

      Sil