Biliyorum Çok Uzun Zaman Oldu, Çok İhmal
Ettim Buraları…
Kızımla Geçirdiğimiz Her Günü Yazma
Niyetiyle Girmiştim Bu Yola Ama Bu Pek Mümkün Olmadı…
Zeynebimle Geçirdiğimiz Her Anı Önce
Kalbime Daha Sonrada Bir Kaç Fotoğraf Karesine İşledim Ama Buraya Aktaracak
Zamanı Bulamadım
Yaşanan Anlar, Atılan Kahkahalar
Şahidimiz Olsun :)
Anlatmaya Nerden Başlasam Bilemedim O
Kadar Ara Verince...
Ama Son Zamanlarda Hayatımızın Bambaşka
Bir Boyuta Geçmesini Sağlayan Olay Yani Benim İşe Dönme Maceramdan Başlasam Çok
Da Yanlış Olmaz Sanırım...
Buraya Yazdığım Son Yazılar Canım
Arkadaşlarımla Yaptığımız Oyun Günlerinden Kalma...
İşte O Günlerden Sonra Beni Aldı Bir İşe
Dönme, Ücretsiz İzni Bitirme Derdi...Aslında 2015 Ocak Ayına Kadar
Uzatabileceğim İznim Vardı Ama Kış Gelmeden İşe Dönmek, Zeynebin Alışma
Evresinin Havaların Halen Sıcak Gittiği Günlere Denk Gelmesini İstedim (Ki
Böylece Anneanne Ve Babaanneye Zeynep Ağladığında Veya Sıkıldığında Onu Parka
Götürme, Dışarı Çıkartabilme Olanağı Sunmuş Olacaktım)
Öylede Oldu...Aklımdaki Tarih 15
Eylüldü...Hem Biz Memurlar İçin Ay Başı...Hemde Pazartesiye Denk Geliyordu…Ohhh
Olurmuydu Bundan Daha Güzel Bir Dönüş
Tarihi...Ama Kafamdaki Hesap Müdürüme Uymadı...Bir Gün Çalan Telefonla Planlar
Bir Anda Değişiverdi..Eylülün 13ünde Sigorta Uzmanlığı Sınavına Girmem
Gerekiyordu Ve Bunun İçinde Sınav Tarihinden En Az 2 Gün Önce İşe Dönmüş
Olmam....Haydaaaaaaaaaaaaaaaaaa :)
El Mahkum Kabul Ettim Ve 11 Eylül 2014
Tarihinde Kurumuma Yani İller Bankası Kayseri Bölge Müdürlüğüne Tekrar
Döndüm..İlk Gün Sudan Çıkmış Balık Gibiydim...İş Hayatını Unutmuşum Gibi
Geldi...Ama Özlemiştimde...Garip Bir Çelişki Yaşadım...Kalbim Sıkıştı Günün
Ortasına Geldiğimizde...Zeynebimi Çok Ama Çok Özlemiştim...Onsuz Geçen Bu Kadar
Ayrı Kaldığımız İlk Gündü...Zeynebim Anneanede Bağda Kaldı İlk Gün. Arıyorum
Herşey Yolunda, Gülüyor, Oynuyor, Uyudu, Uyandı, Yemeğini Yedi Diye Haberini
Alıyorum...Ohhh Diyorum İçim Rahatlıyor...Öyle Böyle İlk Gün Geçti..İşten
Çıktım Arabayla Bağa Gidecektim. Hacılar O Gün O Kadar Uzak Geldi Ki
Anlatamam...Kalbimde Büyük Bir Sızı, Burnumda Kuzumun Kokusu Vardım Bağa.
Bahçede Anneannesiyle Oyun Oynuyormuş...Benim Geldiğimi Görünce Annem Hemen
Kucağına Aldı Ve Bahçe Kapısından Arabanın Geldiği Yönü Görmesini
Sağladı...Zeynep Sevinç Çığlıkları Atıp,
Alkış Kıyamet Bağırmaya Başladı....'Annemmmmmmmmmmmmmm'
'Annemmmmmmmmmm'
O Anda Bir Baktımki Benim Canım Annemin
Gözlerinden Yaşlar Sicim Gibi İniyor...Bende Kendimi Zor Tuttum..Çünkü O Anki
Tavrım Belkide Zeynebimin Bundan Sonraki Günlerde Mutluluğunu Veya Üzüntüsünü
Etkileyecekti...Hep Şöyle Düşündüm ‘Annem
Beni Bırakırken Üzgünse Demekki Bir Sorun Var’ Diye Hissedecek Zeynepcik Ve Kendini
Güvende Hissedemeyecek!!
Bununda Doğru Bir His Olduguna
Şimdilerde Dahada İnanıyorum. Çünkü Kızım Anneannesinde Ve Babaannesinde Çok
Mutlu, Kendini Güvende Hissediyor...
Velhasıl Kelam, 2.Gün Yani Cuma Günü,
Ertesi Gün Sınav İçin Ankaraya Gideceğim İçin İzinli Sayılıyordum Ve Evdeydim.
Bende Annemlerde Bağda Kaldım. Ohhh Sefam Olsun...1 Gün Çalış Ertesi Gün Tatil
Pek İyi Geldi:)
O Gün Başka Hiç Birşeyle İlgilenmedim,
Telefonu Çok Fazla Elime Almadım. Ertesi Gün Gireceğim Sınavın Notlarına Göz
Ucuyla Bile Bakmadım (Nasılsa Arabada Giderken Tekrar Edecektim) O Gün Varsa
Yoksa Zeynebim:)
Oynadık, Hopladık, Zıpladık, Beraber
Uyuduk, Yemeğimizi Yedik.Dolu Dolu Bir Gün Geçirdik...Ertesi Sabah Yani
Cumartesi Günü Öğleden Sonraki Sınava Yetişmek İçin Erkenden Yollara Düştük
Eşimle...Zeynep Yine Anneannede Kaldı. Bu Sefer Aklım Daha Rahat Çünkü Ne De
Olsa İlk Günü Başarıyla Atlatmıştık. Gerçekten Kuzumda Çok Keyifli Vakitler
Geçirmiş..'Annem Nerde?' Diye Sorduğunda Hiç Başka Geçiştirme Cümlesi Kurmadık
Zeynebe. 'Anne İşe Gitti Gelecek' Oldu Herkesin Cevabı.
Sınava Gittik Geldik O Haftasonunu Epey
Yoğun Geçirmiş Olduk.
Pazartesi Asıl İş Başı Gibi Oldu Benim
İçin. Çünkü Hafta Başlayacak Ve 5 Gün Boyunca Zeynebimden Her Sabah
Ayrılcam...Aman Yarabbim :( Bu Yeni Haftamızda Babaannemiz Bizim Eve Geldi
Zeynebe Bakmak İçin.Bir Anda Hem Anneden Hemde Evinden Ayrılmış Olmasın, Yavaş
Bir Geçiş Olsun İstemiştim. Sağolsun Kayınvalidemde Kabul Etti Ve Her Sabah
Bize Geldi.
O Gün Yani 15 Eylül 2014 Pazartesi Günü
Bizim İçin Bambaşka Bir Kapı Daha Açıldı. 4 Yıldır Oturdugumuz Evimiz Çok Ama
Soğuk Oldugu İçin Bu Kışı Artık Orda Geçirmeyelim Kararı Almış Ve Vakıflar
Genel Mudurlugunun İhale Yöntemiyle Kiraya Verdiği Evlerden Birinin İhalesine
Bizde Katılmıştık. Epeyce Çekişmeli İhale Süreci Bizim Lehimize Sonuçlandı Ve
Tamda İstediğimiz Gibi Üst Katlarda, Güney Cephe, Sıcacık, Aydınlık Ve Sıfır
Bir Evimiz Oldu...Evimiz Oldu Derken Kiracıyız Ama Kendi Evimizmiş Gibi Mutlu
Etti Bizi...
Aynı Hafta Birde Ev Toplama, Eşya
Paketleme Telaşı Aldı Bizi...Yorucu, Koşturmacalı Bir Dönem Oldu. 2 Hafta
İçinde Toparlanıp, Yeni Evimize Yerleştik...Şimdi Sanki Hiç Eski Evimizde
Oturmamışız Gibi Hissediyorum...Rabbim Herkese Gönlündekini Nasip Etsin...
İlk Günlerde Zeynebin Her Sabah Evden
Çıkması Fikri Bizi Çok Düşündürüyordu O Yüzden Zeynepcik O Hafta Kimde
Kalacaksa Bizde Orda Yatılı Kalıp, Ordan İşe Gittik Geldik. Böylece Biz
Evimizde Ki Eksiklerimizi Tamamladık, Zeynepde Annenin İşe Gideceği Ama Akşam
Olunca Geleceğini Gerçeğini Kabullenmiş Oldu.
Araya Giren Bayram Falan Derken Göçebe
Hayat Bir Süre Daha Devam Etti Ancak Yaklaşık Bir Aydır Ben Sabahları Servisle
İşe Geliyorum, Akşam Servisle Dönüyorum..Zeynebimi Babası Bırakıyor O Hafta
Kimdeyse Kuzucum. En Sancısız Yöntem Olarak Bunu Benimsedik. Böylece Zeynep Çok
Erken Evden Çıkmış Olmuyor, Eşimin Mesai Durumu Olmadığı İçin Sabah Geç Kaldım
Derdi Yaşamadan Rahat Rahat Zeynebi Uyandırıp, Çişe Tutup, Üstünü Giydirip
Götürüyor. Zeynep Zaten Babanın İşe Gitme Fikrine Alışkın Olduğu İçin Babasının
Arkasından Ağlamıyor (Belki Ben Bıraksam Her Sabah Bir Ağlama Senfonisi Olurdu
)
Bende Mesaime Rahatça Yetişip, Geç Kalma
Sıkıntısı Yaşamıyorum.
Genel Hatlarıyla Bizde Durum
Böyle...Çalışan Anne Olmak Hem Güzel Hemde Çok Zor...Kuzumun En Güzel Anları,
En Verimli Saatleri Bensiz, Gözüm Görmeden, Kulağım Duymadan Geçiyor..Ama
Herşey Yine Onun Bugunu Ve Yarını İçin Oldugundan Daha Rahat Hareket Ediyorum.
Zeynebimde Maşallah O Kadar Güzel Uyum Sağladıki; Anneannesini Ve Babaannesini
Çok Seviyor, Kendini Güvende Hissediyor, Güzelce Yemeğini Yiyip, Uykusunu
Uyuyor. Rabbim Bir Kolaylık Veriyor Çok Şükür...Bende Kızımla Gün İçinde
Yapamadıklarımı Akşamları Veya Haftasonu Telafi Etmeye Çalışıyorum. Oyunları
Oynuyoruz, Etkinlik Yapıyoruz Ayımıza Uygun Olarak, Parka Gidiyoruz, Kitap
Okuyoruz, Konusuyoruz, Evcilik Oynayıp Hayaller Kuruyoruz...Zaman Evet Zaman
Göz Açıp Kapayıncaya Geçiyor Ama Adımıza Yazılan Hayat Oyununda Bize Ayrılan
Süreyi En Verimli Haliyle Geçirmeye Çalışıyoruz.
Zeynebim Şimdi 2 Yaş 1 Aylık. Yani 3
Yaşından Günler Alıyor. O Artık Bir Birey Ve Bunu Konuşmasıyla, Talepleriyle,
İtirazlarıyla, Merhametli Tavırlarıyla, Komiklikleriyle Belli Ediyor. 18
Ekim De Kuzumun 2 Yaş Doğum Gününü Kutladık Ve Zalim Zaman Ne Geçti Gittiyse
Kızımın Büyüdüğünü Görebiliyorum. Doğum Günü Yazısını Bol Fotoğraflı Olması
Sözünü Vererek Yarına Bırakıyorum....
Bizde Son Durum Budur...
Kuzusunu Çok Seven
Ve Çok Özleyen Çalışan Anne Hilal :)
Hilalcim nasıl ince düşünmüşsün , işe geçiş yaparken her detayı ayarlamak için çabalamışsın. Valla seni çok tebrik ediyorum. Allah sağlık sıhhat versin. Kızın, eşin , ailen ve sevdiklerin ile güzel günler geçirmeyip nasip etsin. Okurken seninle gurur duydum. Herşey gönlünce olsun . :) Maşallah !
YanıtlaSilcanım arkadaşım çok teşekkür ederim bu güzel, motive edici sözlerin için:) gönlümün beni yönlendirdiği şekilde, annelik hislerimle elimden gelenin en iyisini yapmaya çalıştım zeynebim için. çok öpüyorum seni..ceyda'mı öp benim için. en kısa zamanda görüşüp hasret gidermek dileğiyle:)
Sil